ayah..kte sakit perut...

Memandang ke belakang untuk mencari semangat agar gagah melangkah kehadapan~

hati rse sedih je...
teringatkan ayah sebenarnya...
rindu bau ayah...
x sedar...da nk 3 bln ayah pergi...
orang selalu tengok kita kuat...tabah...kononnye
tapi hakikatnya...hati ni lemah...jiwa x segagah disangka...
ketabahan memang perlu dalam meneruskan sisa sisa hidup tanpa seorang motivator yg selalu jd rujukan kalau rse x pasti utk buat sesuatu keputusan...
walau ketabahan kita bukan dr senyman...tp dr kekuatan utk lawan rse rindu sesangat kpd ayah...

xde lg tempat nk mengadu...
mak...
xnak susahkn mak...cukuplah mak menanggung rse membesarkan anas yang kuat sangat rajuknya...
mak seorang yang sangat tabah...sangat sangat tabah dengan hidupnya...
melayan karenah tujuh zuriat yang Allah kurniakan...

Ramadhan kian menjengah...
thn lepas kte x puasa same same...
sehari seblm rye ...kte kol ayah pg masa sahur...
nangis nangis mengadu sakit perut...
kte x malu nk mengadu kt ayah...
sebab ayah dengar je pe kte rungutkn...
time rye..kte sakit perut...x nk g rya...
ssh ssh ayah cri klinik  ptg rye pertama...
kasih ayah xde tandingnya...

teringat..setahun yang lalu...
time ayah keluar 3 hr..
kte sakit perut muntah muntah...
mak kol.. ayah trus blk rumah anta kte g klinik...
ayah cakap..mintak kat Allah dlu bru kte  ikhtiar g klinik..
ayah buat air penawar utk kte...

ayah...kte sakit perut...

x tau kenape...

sakit sangat...

nak cakap ngn mak...takut mak risau...

InsyaAllah kte kuat...

kte da besa...

da x ngada2 cam dlu lg...

kte da x tkut2 cam dlu lg..

da x kn malu2 cam dlu lg...

ayah...bkn kte nk buat ayh risau..
cume nk luah rse sedih hati ni...
semoga ayah aman kat sana...
moga roh ayah dlm kalangan para solihin...

Al-fatihah untuk arwah ayah...




Ya Allah...kau berikanlah ketabahan kepada mak dan adik adik serta diriku untuk mengharungi hidup ini dan berilah kami kemanisan iman seperti yang kau beri kepada ayah....amin..